29 jun Hoe kan dat nou? – deel 2

Het is zaterdag 14 mei en vandaag gaan we naar Spijkenisse. Opa is namelijk met pensioen en hij geeft een feestje. Eigenlijk is de tijd niet zo handig voor jou, Jayme, want het is precies tijdens je middagslaapje. Maar de laatste tijd slaap je eigenlijk nooit meer tussen de middag en we zijn dus al vaker gewoon op pad gegaan.

Onderweg blijkt dat er een enorme file is. We moeten door Rotterdam centrum heen en dan aan de andere kant van de Maas zien te komen. Jij hebt het best moeilijk en blaast heel veel slijm uit. Ergens middenin Rotterdam gaat het ineens echt niet meer. We zetten de auto stil in een zijstraat en helpen je met de hoestmachine. Voor mij is deze dag wel klaar en ik wil naar huis. Maar jij wordt boos. Je wilt écht naar opa en oma.

Als we bijna in Spijkenisse zijn, ben je in de auto in slaap gevallen. Papa stapt uit om opa toch zijn cadeautje te geven. Ineens begin je te hoesten en moet ik je helpen. Ik ben helemaal alleen en vind het zo lastig. Ik druk op de toeter en papa komt aanrennen. Samen helpen we je weer met de hoestmachine. Nu wil ik echt naar huis. Jij bent ontzettend verdrietig en boos want je wilt blijven. Maar ik kan niet meer. Ik wil weg.

Die nacht merken we dat je echt ziek bent. Je wilt heel vaak omgedraaid worden en we moeten zelfs in de nacht een keer de hoestmachine doen. In mijn hoofd tel ik alvast de dagen die gaan komen. Als jij ziek bent, ben je dat meteen tien dagen. Tien dagen met de kap op, dag en nacht. Tien dagen met extra vernevelen, hoestmachine sessies en misschien wel een beetje extra zuurstof. Maar dan hopelijk net op tijd beter voor je verjaardag.

De dagen gaan voorbij zonder dat er veel bijzonders gebeurt. In de ochtend heb je het even moeilijk, maar zodra je beneden bent gaat het prima. Je bent je vrolijke zelf en maakt grapjes met ons allemaal. We lezen boekjes, spelen met de dieren en je kijkt filmpjes op de tablet. We hebben net YouTube Kids ontdekt en nu kun je dus helemaal zelf kiezen en aantikken wat je wilt zien. Je vindt het helemaal geweldig!

Echt ziek ben je ook niet. Je hebt geen koorts en ook niet extreem veel last van slijm. Je kan eigenlijk prima momenten zonder de kap op, maar wij weten dat het beter is dat we je nu even extra ondersteuning geven. Als je nu minder hard hoeft te werken, ben je over tien dagen echt weer helemaal de oude. Dan kunnen we je derde verjaardag vieren met een echt feest! Wat kijken we daar naar uit!

Het is 20 mei en vandaag moeten we eigenlijk naar het revalidatiecentrum om je nieuwe spalken te passen. Omdat je ziek bent gaat dat nu niet, maar de spalken komen gewoon bij ons thuis! Je vindt het niet zo leuk, maar je kijkt samen met papa naar filmpjes op de tablet. Ik vind het zo knap hoe je het allemaal doet. Zelfs al je iets echt niet wilt, zet je je er overheen en laat je het gebeuren. Natuurlijk wel met een beetje gemopper. Wat hou ik van dat gemopper!

Op zondag merken we dat je echt aan de betere hand bent. Yes! Het is zo bijzonder dat je echt na tien dagen gewoon weer beter bent. Je bent zo’n bijzonder kind. Vandaag wil je zelf de spray vasthouden. Je weet ook heel goed dat je hem in je mond moet doen. En je vindt het helemaal geweldig om hem expres een hele andere kant op te doen. Ondeugend ben je. En dat kan je zelf ook zo goed zeggen. Ondéugend.

We hangen de eerst vlaggen voor je verjaardag op. Ik heb ze speciaal voor jou laten maken. Er staan allemaal pinguïns op en je vindt ze prachtig! Dit wordt zo’n leuke week! Een echte feestweek.