02 jul Hoe kan dat nou? – deel 4

Het is 30 mei en we hebben een beetje een kater van de heftige feestweek. Jonna is echt ziek en heeft koorts. Ik ben gewoon helemaal gesloopt van alle prikkels. Papa is naar werk toe en jij ligt lekker filmpjes te kijken. Vandaag doen we rustig aan. Als Jessica er is spelen we met zijn vieren op de mat. Jij ligt lekker op je buik en kijkt samen met Jonna naar boekjes. Fijn zo’n maandag.

De volgende dag is een dag zoals alle andere dagen. In de ochtend heb je fysiotherapie en daarna gaan we buiten wandelen. Het is best fris voor de laatste dag van mei en je hebt je wollen winterjas aan. Vlak voordat we naar buiten gaan besluit je dat je een appel wilt vasthouden. Ik moet er om lachen en geef je een appel. Je hebt hem de hele tijd vast. En als je je zin zou krijgen, zou je hem zelfs mee naar bed nemen voor een middagslaapje.

Het is 1 juni en vandaag voel je je weer niet zo lekker. Ik baal een beetje, want morgen moeten we voor controle naar het ziekenhuis in Rotterdam. De afspraak is al verzet en het is zo druk dat ik niet weer wil afbellen. Uiteindelijk ben ik de hele dag zo druk bezig dat ik niet eens tijd heb om af te bellen. Ik besluit om de volgende ochtend aan te kijken. Wie weet voel je je weer beter en kunnen we gewoon gaan.

De volgende ochtend zijn we al vroeg op weg naar Rotterdam. Je had wel een extra hoestmachine sessie nodig, maar eigenlijk gaat het gewoon hartstikke goed met je. In het ziekenhuis kopen we eerst een ballon van een treintje. Tsjoeketsjoeketsjoek. Op naar het volgende station! We hebben heel veel afspraken en het duurt allemaal heel lang. Maar gelukkig gaat alles goed met je en zijn de uitslagen ook prima.

‘s Avonds in bed trekken we een kaartje, zoals we elke avond doen. Ik geniet zo van de blik op je gezicht als je een dier trekt die je leuk vindt. En anders zeg je gewoon ‘andere kaart’ en trekken we een nieuwe. Net zolang totdat jij de kaart hebt die je wilt hebben. Dan hou je die de hele avond vast. Vandaag heb je besloten dat je ook mijn kralenketting wilt hebben. ‘Vasthouden’, zeg je. Is goed hoor liefje. Hou jij mijn ketting maar vast.

Het is 3 juni en vandaag krijg je dan eindelijk echt je spalkjes. Ze zijn prachtig geworden en ze zitten heel mooi. Voor je beenspalken moeten we eigenlijk maillots hebben, dus die bestel ik meteen. Je armspalken kan je meteen aan tijdens je middagslaapje. Eerst een kwartiertje en dan bouwen we langzaam op. Aan het einde van de middag zit je ook nog in je rolstoel. Wat verandert er toch veel in ons leven. Nieuwe spalken, een nieuwe rolstoel en straks ook een nieuwe bus!

Twee dagen later ben je weer niet zo lekker. Jonna is ook heel hangerig, dus we gaan vroeg naar bed. Het is een beetje een gekke maand. Ik merk aan mezelf ook dat mijn energie alle kanten op gaat. De ene dag voel ik me prima en de andere dag ben ik niet vooruit te branden. Gelukkig is het eerste pinksterdag en hebben we morgen nog een herkansing. Nóg een vrije dag samen met papa. Hopelijk gaan we dan weer even op avontuur.