03 feb Wat vind jij?

Wat vind jij ervan? Dat je straks een broertje krijgt die jou nooit echt gaat kennen? Niet zoals wij jou kennen in elke geval. Ik vind het moeilijk. Hoe kan dat ook anders? Hoe kan ik de toekomst omarmen als jij er niet óók bij bent? Een toekomst zonder jou wil ik gewoon niet. Ik wil jou, liefste Jayme. Ik wil gewoon jou hier naast me.

Wat vind jij ervan? Dat je broertje straks hier bij ons is en de wereld gaat ontdekken? Terwijl jouw avontuur zo snel voorbij was. Je was toch nog helemaal niet klaar? Of was dit het echt voor jou? Was dit genoeg? Ik hoop het zo, maar ik weet het gewoon niet. Ik weet niet of het goed is zo. Of het genoeg was. Of misschien zelfs te veel. Voor mij was het nog lang niet te veel namelijk.

Wat vind jij ervan? Dat we nu al die dingen gaan doen die we met jou niet konden doen? Terwijl we met jou ook zo ontzettend veel wél hebben gedaan. We zijn op zo veel mooie plekken geweest. We hebben zo veel avonturen beleefd. Met jou was zelfs een rondje door de buurt geweldig. Jij liet ons echt genieten van elke dag. Van alles dat we normaal niet eens gezien hadden. Ik mis dat zo. Ik mis jou zo, allerliefste Jayme.

Wat vind jij ervan? Dat we je broertje die naam geven die we als teken van jou door kregen? In elk geval de eerste naam. Die met een dubbele betekenis. Een bijzondere naam met een paar prachtige herinneringen aan jou. Zo voelt het alsof je er toch een beetje bij bent straks. Alsof jij écht de naam hebt uitgekozen. En dat vind ik dan weer heel fijn. Zo voelt het alsof ik je toch nog een beetje bij me heb. Nu al, en hopelijk voor nog veel langer.

Wat vind jij, liefste Jayme?