07 jun De Wond

september 5, 2020

De tijd heelt alle wonden zeggen ze, maar sommige wonden zullen nooit helemaal helen. Sommige wonden laten lelijke littekens achter, waardoor je nog dagelijks herinnerd wordt aan de wond die er ooit zat. De wond die er niet had hoeven zijn als de dingen anders waren gelopen.

En terwijl ik bezig ben met het accepteren van mijn niet geheelde wond, zijn er anderen die zichzelf op dezelfde manier verwonden. Omdat de oorzaak nooit is aangepakt. De oorzaak van alle ellende die er niet had hoeven zijn. Alleen die anderen zien niet in dat het niet aan henzelf ligt. Ze zien niet in wat daadwerkelijk de oorzaak is.

De tijd heelt alle wonden zeggen ze, maar mijn wond heeft een groot litteken achtergelaten. Een onzichtbaar litteken diep van binnen. Een litteken met een constant aanwezig gevoel van verdriet en boosheid, al is het soms op de achtergrond. Verdriet over dat wat had kunnen zijn. Boosheid over dat wat was en is.

En terwijl ik bezig ben met het accepteren van verdriet en boosheid, komt er gelukkig steeds meer dankbaarheid voor in de plaats. Dankbaarheid voor de kans die wij kregen om de wond te laten helen. De wond die veel te lang onbehandeld was, maar nu langzaamaan een mooie litteken wordt. Een litteken met een prachtige roze nieuwe huid. Een nieuwe huid van hoop.

Tijd heelt alle wonden zeggen ze, en daar moet ik maar in geloven. Ik moet geloven dat de wond die het afgelopen jaar bij mij van binnen is ontstaan, een prachtig litteken wordt. Ik moet geloven dat de wond die de ziekte van onze Jayme bij ons achter heeft gelaten, ons de kracht geeft om door te gaan. Om te zorgen dat dit bij niemand anders meer zal gebeuren. Om eindelijk de oorzaak van alle ellende aan te pakken.

Ik schrijf hier over de figuurlijke wond die de diagnose SMA in ons gezin heeft veroorzaakt. Een wond die niet had hoeven ontstaan als SMA in de hielprik was opgenomen. Een wond die eerder was geheeld als Jayme de kans had gekregen om mee te doen met de loting voor Zolgensma. Ik ben dankbaar dat wij uiteindelijk de kans hebben gekregen deze ‘wond’ te laten helen, maar voel nog steeds boosheid en verdriet dat er nog steeds niets veranderd is voor alle anderen die dit meemaken.