17 jul En nu verder? – deel 2

We leggen je op de passagiersstoel van de bus. De grote bus. De bus die we speciaal voor jou kochten en waar je nog nooit in had gereden. Vandaag nemen we jou mee. Jouw eerste en laatste keer.

Papa rijdt en tante Var en ik zitten op de grond naast jou. We houden je vast en moeten zo hard huilen. Het is ongelooflijk. Mijn lieve, lieve Jayme. Hoe kan dit nou? Hoe kan ik nou verder zonder jou?

We nemen je mee naar het uitvaartcentrum. Daar leggen we je op een brancard. Er is nog geen mandje dus vanavond lig je nog hier. Het is oké. We vinden je hier ook prachtig. Je bent werkelijk een engel.

Ik hou je handje vast. Zo koud. Zo zacht, maar zo koud. Je bent het wel, maar je bent het ook niet. Ik aai je over je wangetjes en streel je kortgeknipte haartjes. Dan geef ik je een kus op je voorhoofd. Dag allerliefste, tot straks.

De rest van de avond gaat als een waas voorbij. Er zijn zo veel mensen, zo veel vragen, zo veel dingen om te doen. Ik laat het allemaal langs mee heen gaan. Het enige wat ik wil is terug naar jou. En dat doe ik die avond nog wel twee keer.

Zo koud, zo zacht. Kon ik je maar voor altijd vasthouden.

De volgende ochtend gaan we weer naar jou toe. Papa en ik gaan samen. Heel de weg heen moet ik huilen. Ik heb de muziek van Kaleo aan. Een nummer dat ik per toeval ontdekte toen jij in december in het ziekenhuis was. Het is nu het nummer van jouw afscheid.

In de middag komt het mandje aan dat we voor jou hebben uitgekozen. Een wit, rieten mandje. Je bent een strijder en we zullen jou als een echte viking laten gaan. Als een engeltje.

Papa draagt het mandje naar binnen en ik voel de tranen achter mijn ogen branden. Wat een sterke man. Jouw papa. Mijn man. Samen kunnen we dit. Samen zijn we sterk. We moeten samen net zo sterk zijn als dat jij altijd was. Zo sterk als een leeuw.

We maken foto’s van je en dan tillen papa en ik je in het mandje. Je ligt warm op je schapenvachtje en met je dekentje over je heen. Het dekentje met alle dieren. Wilde dieren ontdekken, dat is wat jij altijd wilde doen. En dat is wat jij nu echt kan doen.

Het mandje zetten we voorzichtig op de speciale plek in de rouwkamer. Ernaast zetten we de alpacaknuffel die je van ome Josh en tante Tess hebt gekregen. En je nachtlampje met sterren en muziek. We zetten hem aan, net zoals we elke avond deden.

Dag liefste lieverd, tot straks.