30 jun Het Verhaal – deel 8
Ik kom thuis in een huis vol verdriet, zonder onze liefste baby Gaja. Onze baby, die een dag eerder nog veilig in mijn buik zat. Die zo heeft gevochten, maar eigenlijk vanaf het begin geen kans had. Een gezonde baby van 39 weken waar tot het laatste moment van controle niets mee aan de hand was. En die we toch los hebben moeten laten binnen twaalf uur na zijn geboorte.
De dagen die volgen gaan als een waas voorbij. Ik wil eigenlijk niemand zien en niemand spreken. Waar we na Jaymeβs overlijden elke dag het huis vol hadden, wil ik het liefste nu helemaal niemand zien. Ik wil gewoon samen met Jeffrey en Jonna zijn. Ik wil gewoon helemaal niets. Het doet me zo’n pijn dat Gaja helemaal alleen in het LUMC ligt en dat we hem niet kunnen zien. Ook al was dit de enige juiste keuze. Ik kan niet wachten tot het vrijdag is.
Die ochtend gaan Jeffrey en ik al vroeg weg. We rijden naar het mortuarium toe, waar we opgewacht worden door onze uitvaartondernemer. In de ontvangstkamer wordt Gaja naar ons toegebracht. Daar leggen we hem over in het mandje dat we voor hem hebben uitgekozen. Het is zo bizar om te zien hoe klein hij is. Zo’n pril leven dat er niet mocht zijn. Zo verdrietig. Zo oneerlijk. Hoe kan dit nou?
Ik ga voorin onze auto zitten en krijg het mandje met baby Gaja erin op schoot. Een jaar geleden reden Jeffrey en ik samen naar Dordrecht toe. Toen lag Jayme in een prachtige witte rieten mand achterin dezelfde auto. Nu doen we dit weer samen. Een tweede kindje wegbrengen voor zijn laatste reis. Het is niet in woorden uit te leggen wat dit met je doet. En toch doen we het. We rijden het kleine stukje door Leiden en dan zijn we er.
Samen met de mensen die Gaja gezien hebben, nemen we die ochtend afscheid. Het is zo mooi. Zo intiem. We zitten in een cirkel om het mandje heen. Om ons heen hoor je het geluid van de vogels. We voelen de wind door onze haren. Het is een prachtige plek. De mooiste plek om te doen wat wij gaan doen. Afscheid nemen van een leven dat er niet mocht zijn. Van onze liefste baby Gaja.
Ik lees het gedicht voor wat ik voor Gaja schreef. We doen onze brieven in het mandje. Jonna laat zijn tekening aan Gaja zien. Er zijn zo veel knuffels. We raken baby Gaja aan. Mijn mama leest een boekje voor. Er is niet gepland, maar het is zo mooi. Zo precies zoals wij zijn. Ik sluit de ceremonie af met een gedichtje uit mijn gedichtenbundel. Een gedichtje dat ik schreef nadat we afscheid van Jayme hadden genomen.
Blijf
Dag wolk
Dag vlinder
Dag vogel langs mijn raam
Dag veer
Dag tekens
Van een oneindig bestaan
Dag liefste
Dag kindje
Dag engel in mijn dromen
Blijf hier
Blijf bij me
Laat die tekens alsmaar komen
Susan
Geplaatst op 13:15h, 30 juniKippenvel.. zo oneerlijk, maar wat hebben jullie het mooi gedaan, voor Gaja.. Heel veel sterkte π©΅π«
Arinka
Geplaatst op 13:21h, 30 juniπ
Froukje
Geplaatst op 13:24h, 30 juniOh dat gedichtje⦠tranen van ontroering. Dag lieve baby Gaja
gerda
Geplaatst op 13:30h, 30 juniWat leef ik met jullie mee
Te erg gecondoleerd met dit verschrikkelijk verlies
Laura
Geplaatst op 13:30h, 30 juniWat een rollercoaster zeg..
Sterkte π
Erica Smits
Geplaatst op 13:33h, 30 juniπ©΅
Patty Westbroek
Geplaatst op 13:36h, 30 juniElke keer als ik een deel van je verhaal lees…komen tranen vanzelf tevoorschijn..soms moet ik even stoppen voordat ik kan verder lezen. Dan ben ik een buitenstaander en dringt t tot me door wat t voor jullie is…..niet te bevatten. Zie ik Jonna voor me met zn mooie grote ogen en ziet en voelt t allemaal aan.
Je verwoordt t zo mooi ……
Patty
Jolanda Somers
Geplaatst op 13:40h, 30 juniβ₯οΈβ₯οΈβ₯οΈ
Monique v Breemen
Geplaatst op 13:45h, 30 juniWoorden heb ik niet β¦.
Ik voel jullie verdriet β¦
Mijn gedachtes gaan naar jullie uit β¦
Heel veel liefs
β€οΈβ€οΈβ€οΈβ€οΈβ€οΈ
Nynke
Geplaatst op 14:00h, 30 juniπβ€οΈπππ
JdB
Geplaatst op 14:06h, 30 juniIk ken jullie niet maar wil toch even een reactie achter laten…. Ongelooflijk hoeveel verdriet jullie moeten doorstaan…. Waarom is het leven soms zo oneerlijk…
Heel veel sterkte, liefde en kracht π
Wil le Clercq
Geplaatst op 14:11h, 30 juniHeel veel liefs
claudia
Geplaatst op 14:12h, 30 juniππ«π…..Kippevel….
Melissa
Geplaatst op 14:13h, 30 juniππππππ het is zo oneerlijk. Heel veel sterkte.
Minke
Geplaatst op 14:14h, 30 juniGeen woorden voor dit verdriet en alles wat jullie doormaken. Heel veel sterkte en liefde toegewenst β€οΈ
Joyce Wielders
Geplaatst op 14:18h, 30 juniπ
Ankie Zonnenberg
Geplaatst op 14:40h, 30 juniGecondoleerd met dit vreselijke verlies.
Heinze en Tineke
Geplaatst op 14:47h, 30 juniππ₯Ήπ
Marleen
Geplaatst op 14:49h, 30 juniWat een verdriet en tegelijkertijd….wat een rust en intens beleven. Wat zijn jullie sterk!
π©΅
Thea
Geplaatst op 14:53h, 30 juniππ©΅β€οΈπ«
Gaby Hartmans
Geplaatst op 15:15h, 30 juniβ₯οΈlieve jullie
Wat onmetelijk verdrietig hoe alles loopt, eigenlijk kan ik niet de juiste woorden vinden.
Ik wens jullie rust en bovenal heel veel β₯οΈβ₯οΈ
Manuela
Geplaatst op 15:55h, 30 juniππ₯
Karin
Geplaatst op 16:20h, 30 juniππ
Natascha
Geplaatst op 17:15h, 30 juniIk hoop zo dat je heel veel tekens mag ontvangen. Heel, heel veel sterkte ππ
Sonja
Geplaatst op 17:15h, 30 juniHeel veel liefde en troost voor jullie. En ontzettend veel kracht gewenst om dit onmenselijke verlies te dragen…
Josine
Geplaatst op 18:15h, 30 juniβ€οΈ
Marjolijn
Geplaatst op 19:06h, 30 juniπ
Marjan
Geplaatst op 19:46h, 30 juniπ
Jana
Geplaatst op 20:03h, 30 juniTranen over m’n wangen lees ik jullie verhaal.. wat moet dit pijnlijk en verdrietig tegelijkertijd zijn..π€π₯
Oma Beppie
Geplaatst op 21:35h, 30 juniHeel veel kracht dit verlies weer een plaatsje te geven. Zo oneerlijk allemaalπͺπͺπππ
Irma
Geplaatst op 15:07h, 01 juliTranen….nog meer tranen.
Hoop dat je veel tekenen van jullie jongens gaat krijgen ππ