08 aug De reis – deel 1

Het is 29 juli en we gaan vandaag weg. Vandaag begint onze reis. De reis zonder jou. En toch een beetje met jou. We hebben fotoalbums gemaakt om mee te nemen. En inklapbare fotolijstjes. Je olifanten tasje heb ik gevuld met het keitje met jouw as, je knuffeltjes en het T-shirt dat al die weken nog in jouw bed lag. Mijn houvast. Jou even kunnen ruiken aan het begin van elke dag.

Wat is het zwaar zonder jou. De heenreis zo lang. Zo druk op de weg. Zo lastig voor Jonna. En dus ook voor ons. We zijn ontzettend blij als we na twee dagen rijden eindelijk in Salamanca aankomen. Het hotel waar papa en ik altijd naar toe gaan. Nu met kinderen. Alleen zien ze er maar één. Jou zien ze niet, lieve Jayme. Jou zien ze niet.

In Salamanca lopen we tegen een bijzonder kapelletje aan. Er is bijna niemand en er staat bijzonder muziek op. Het lijkt wel een soort minimalistische housemuziek, maar dan met een engelachtige twist. Ik moet er gewoon een beetje van lachen. Dit gebeurt ons weer. Dit kan alleen ons gebeuren. Dit ben jij. Jij bent altijd bij ons. We branden drie kaarsen voor jou. Onze allerliefste. Onze lieve Jayme.

Het is 4 augustus, de datum van jouw behandeling met Zolgensma. De dag dat mijn opa overleed. De papa van jouw opa Frits. Jouw opa die ook dood is en waar we gisteren de as van hebben uitgestrooid over zijn landje. Het voelt heel bijzonder dat we hier bij kunnen zijn. En tegelijkertijd had ik er alles voor gegeven om er niet bij te zijn. Omdat dat betekende dat jij nog bij ons was.

Een dag later staan we boven op de hoogste berg van Portugal. De Serra de Estrela, de berg van de sterren. We zetten de muziek aan die we de afgelopen weken zo mooi vonden. We zoeken een prachtige plek uit en dan weten we dat het tijd is. Papa en ik houden elkaar stevig vast en de tranen stromen over onze wangen. Dag lieve Jayme. Vlieg maar hoog. Zo hoog. Zo ontzettend hoog.

Ik vraag om een teken. De wind gaat liggen. Er vliegen twee zwarte vlinders. Een vogel klinkt.

We staan op de top van de berg en we weten dat het goed is. Het eerste deel van deze reis is bereikt. We hebben deze top bereikt. We lieten een beetje van je los. Wat was het moeilijk. En wat voelde het goed. Wat missen we je. En wat weten we zeker dat het goed met je is. Dat je precies daar bent waar jij moet zijn. Maar we missen je wel. We missen je zo erg, allerliefste Jayme.