23 aug De reis – deel 6

Het is 15 augustus en we zijn in een hotel in Frankrijk. Deze ochtend doe ik voor het eerst sinds maanden weer een meditatie met de meditation moments app. Ik word er een beetje verdrietig van omdat ik meteen moet denken aan onze tijd in Budapest. Daar waar jij je behandeling kreeg en we maandenlang elke dag binnen zaten. Daar schreef ik het boek over jou. En daar begon ik voor het eerst met de meditaties. Ik mis je zo, lieve Jayme. Ik mis je zo. Kon ik maar terug naar toen.

Na de mislukte meditatie doe ik een poging tot de zonnegroet. Ik moet een beetje lachen. Het plafond van deze hotelkamer is zo laag, dat ik elke keer met mijn vingers het plafond raak. Zelfs onze tent in Portugal was hoger. Zo zie je maar. We hadden het best goed in onze tent. Met papa en Jonna en het speciale hoekje dat we voor jou gemaakt hadden. Ik heb eerlijk gezegd al een beetje heimwee naar toen.

Het is zo gek allemaal. Aan de ene kant wil ik niets liever dan naar huis toe. En aan de andere kant wil ik voor altijd door blijven rijden. Of terug naar de camping en daar dan voor altijd blijven. Gewoon helemaal niets. Het simpele leven. Niets moeten en alles kunnen en gewoon nergens over nadenken.  Ik weet dat het allemaal nergens op slaat. Ik weet dat we naar huis toe moeten. Maar eerst gaan we nog naar Heidelberg toe.

Ergens halverwege de tocht stoppen we om met Jonna te wandelen. Het is een kleine wandeling van nog geen twee kilometer die begint en eindigt bij een speeltuin. Toegankelijk met een buggy, dus jij had ook mee gekund. Stiekem vind ik dat wel een prettig idee.

We wandelen in het bos en steken een klein riviertje over. Papa en ik gaan om de beurt over een touwbaan, gewoon omdat het kan en omdat het heel erg leuk is om te doen. Als we allebei aan de overkant zijn, zien we ineens een blauw-oranje flits in onze ooghoek. Een ijsvogel! Er vloog een ijsvogel voorbij! We kunnen het eigenlijk niet geloven, maar het is waar.

Een paar uur later komen we aan in Heidelberg. We kunnen nog niet inchecken dus we gaan meteen de oude stad in. We zien prachtige gebouwen en leuke winkeltjes. Het is echt een stad om nog eens terug te keren. Een stad om te bezoeken en te ontdekken. Al die tijd nemen we jouw tasje met jouw as mee. Hij hangt aan de kinderwagen terwijl we door de straatjes slenteren.

Die avond slapen we voor de laatste keer in een hotel. Morgen gaan we via Zuid Limburg terug naar huis. Het is klaar. Het is goed geweest. De reis is afgelopen. Het vluchten heeft een einde bereikt. We gaan naar huis. Een huis zonder jou, maar met jou. In ons hoofd, in ons hart. Om ons heen en in onze tas. Jij bent altijd bij ons, liefste Jayme.