En nu verder? – deel 10

Het is 8 juli en we rijden terug van ons weekje weg met opa en oma. We stoppen bij de campingwinkel om naar tenten te kijken. We gaan namelijk naar Portugal. Een reis die we mét jou nooit hadden kunnen maken. Maar die we zonder jou eigenlijk helemaal niet willen maken. Het wordt een bijzondere reis. We gaan de as van opa Frits uitstrooien. En nu dus ook een beetje as van jou. Shit.

Op zondag ontbijten we met z’n allen op het strand. Wat had je dit leuk gevonden! De golven in de zee en alle meeuwen die overvliegen. Ik geniet enorm en tegelijkertijd mis ik jou enorm. Het is allemaal zo dubbel. We doen nu dingen met het grootste gemak en ik weet niet precies of ik daar nou blij mee moet zijn of niet. Ik zou zo veel liever nog jarenlang met jou zijn. Gewoon ons kleine wereldje. Dat wat jij fijn vond.

De rest van de week proberen we een beetje door te komen. We ruimen wat op in huis. We zetten elke dag het zwembadje neer voor Jonna. We geven de plantjes water. We hangen tot laat in de voortuin. We weten het ook niet. We weten gewoon niet wat we moeten doen. Het leven is voor ons zo doelloos nu jij er niet meer bent. Wat moeten we nou zonder jou?

Dan is het ineens zaterdag 16 juli. Samen met tante Var en papa ga ik naar Rotterdam. Tante Var en ik gaan een tattoo zetten. Een J met een hartje en een JA. Een ja voor jou. Een ja voor de liefde en een ja voor het leven. In de shop raken we in gesprek over jou. Ik vind het zo moeilijk om over je te praten en tegelijkertijd is het het enige dat ik wil. Praten over hoe geweldig jij bent. Of was. Ik weet nieteens hoe ik dit moet opschrijven. 

Het is vandaag precies een maand na jouw overlijden. Wat een verschrikkelijk woord. Echt mega super stom zelfs. Het is gewoon een maand nadat jij naar Thuis ging. Een maand dat wij jou moeten missen. Een eerste maand zonder jou. Nu is het echt. Nu gaat het leven zonder jou echt beginnen. Sjongejongejonge. Ik kan dit niet  Jayme. Ik kan echt niet zonder jou.

‘Je kan het mama. Je bent er bijna. Alles komt goed. Het komt helemaal goed.’

Tags:
11 Reactie's
  • Ingrid van Kessel
    Geplaatst op 06:50h, 02 augustus

    Wat heb je t krachtig verdrietig geschreven.

  • Cindy Pouw
    Geplaatst op 07:04h, 02 augustus

    Zoveel tijd vulde zich voorheen met alle liefdevolle zorg voor jullie Jayme. Lijkt me naast alle verdriet ook heel vreemd om zo’n reset van de gezinssituatie en mogelijkheden te hebben. Een gapend groot gat laat jullie lieverd achter niet alleen in jullie harten. Sterkte, dank je voor het delen. 💙

  • Sonja
    Geplaatst op 07:07h, 02 augustus

    Je kan het, Jayme is bij je hij zal je kracht geven ✨️✨️💖

  • Sonja
    Geplaatst op 07:08h, 02 augustus

    Je kan het, Jayme is bij je hij zal je kracht geven en waakt over jullie.✨️✨️✨️

  • Oma Beppie
    Geplaatst op 08:35h, 02 augustus

    Wat heb je weer een mooi verhaal geschreven. Weet zeker dat Jayme nog steeds rond om jou is zo lang je hem zo erg mis. Maar hij zal je ook steeds verder helpen door te fluisteren: kom op mam je kunt het .
    Voor nu sterkte bij alles.❤️💙

  • Hennie eenkhoorn
    Geplaatst op 17:51h, 02 augustus

    Wat kun je het toch goed verwoorden, ik lees ademloos wat je schrijft zoveel verdriet wat moet dat zeer doen lieve arwen ik hoop dat je met deze reis een beetje troost en rust kunt vinden

  • Fokaline
    Geplaatst op 20:21h, 02 augustus

    Mooi een tattoo, is voor een leven lang om bij je te dragen.

  • Erica Smits-Dijksman
    Geplaatst op 22:36h, 02 augustus

    We denken aan jullie!

  • Tante Elselien
    Geplaatst op 23:48h, 02 augustus

    Prachtig

  • Arinka
    Geplaatst op 11:12h, 03 augustus

    💙

  • Kim
    Geplaatst op 14:57h, 04 augustus

    Ik vind het zo erg voor jullie. Volg kleine lieve Jayme sinds het moment dat jullie donaties nodig hadden en ik maar iets kleins voor jullie daarin kon betekenen. Ik wenste jullie zoveel geluk samen toe… en was dan ook in tranen toen het verdrietige nieuws komt. Jullie hebben veel lieve mensen om je heen en rouwen gaat met vallen en opstaan. Een dag goed; andere dagen weer kei slecht weet ik uit ervaring. Volg het gevoel… en dat is wat jullie volgens mij precies doen. En blijven leven en dingen ondernemen, want dat had Jayme niks liever gewild…
    Een liedje blijft maar bij mij wat ik graag wil delen: ‘stap voor stap’ van Guus Meeuwis. Misschien niet jullie genre maar hij verwoord het zo mooi. Misschien geeft het kracht/ steun.
    Ik wens jullie veel kracht en liefde.

Geef een reactie