En nu verder? – deel 7

We rijden onze straat uit. De wijk uit. De stad uit. De snelweg op. We rijden in een mega lange stoet van auto’s. Wij vooraan en daarachter al onze familie. Ik zit eigenlijk op jouw plek, voorin naast papa. Jij ligt nu op de achterbank, daar waar ik altijd zat. De plekken zijn gewisseld. Gek.

We rijden over de snelweg naar Rotterdam en dan daar voorbij. Ineens stokt mijn adem.Β  We zijn op de plek waar we langs de kant van de snelweg stil stonden. Omdat jij het moeilijk had en we je moesten helpen. Toen voelde ik al dat het zo plotseling over kon zijn. Ook al was dat het toen niet.

We waren toen onderweg naar de Biesbosch. ‘Bies-bosch’ zei je. We moesten daar zo om lachen. En nu gaan we naar de Biesboschzaal om afscheid van je te nemen. Dat verzin je toch niet? Het is prachtig en vreselijk verdrietig tegelijk. We hadden nog zo veel plannen met je. Zo veel dromen voor je.

We komen aan bij het uitvaartcentrum in Dordrecht. Het is zo ontzettend warm. Jij zou het zo zwaar gevonden hebben. De warmte was helemaal niets voor jou. In de zomer zaten we altijd binnen met alle gordijnen dicht en de ventilator aan. Ik ben blij dat je dit niet hoeft mee te maken. En ik ben zo verdrietig dat ik dat denk.

We tillen het witte mandje de familiekamer in. Daar krijgen we koffie en thee. Ik kijk om me heen. Ik kan dit niet. Hoe moet ik dit nou doen? Hoe moet ik nou echt afscheid van je nemen? Mijn lieve, lieve Jayme. Mijn zonlicht in de duisternis. Mijn hartje. Mijn kracht. Mijn allerliefste. Mijn alles.

Ik vraag een glas rode wijn. Ondertussen krijg ik de uitleg over hoe de microfoon werkt. Ik hoor het allemaal wel, maar ik neem het niet op. Wat maakt het uit? Al zou straks alles mis gaan, dan is er nog niets meer aan de hand dan dat er al is. Mijn leven is kapot. Mijn kind is kwijt. Jij. Jij bent kwijt. Ik ben jou kwijt.

We zetten bloemen en foto’s klaar. We leggen alle spulletjes neer die we voor jou gekocht hebben. De stoel staat goed. De boekenΒ  liggen goed. We bespreken alles met de cameraman en de fotograaf. Dan is iedereen klaar. Alles is klaar. Het is tijd om echt afscheid van je te nemen.

De muziek gaat aan. Veel te zacht, denk ik terwijl we met jou de zaal binnen lopen. Alles gaat op de automatische piloot. Stap voor stap. Achter jou aan. Achter papa aan die jou draagt samen met opa en twee van je ooms. Ze zetten jou voorzichtig neer en gaan zitten. Nu ben ik aan de beurt.

Ik kan dit niet. Ik kan dit niet, lieve Jayme. Ik kan toch geen afscheid van jou nemen?

En toch doe ik het. Voor jou. Jij leerde mij om zo sterk te zijn als een leeuw.

Mijn lieve, lieve Jayme. Mijn hartje. Mijn zonnestraaltje. Mijn alles.

Ik mis je.

Tags:
16 Reactie's
  • Christel Pasma
    Geplaatst op 20:13h, 24 juli

    Wat schrijf je prachtig over het ergste wat jullie is overkomen.
    Heel veel sterkte lieve onbekende familie..xx

  • Oma Beppie
    Geplaatst op 20:19h, 24 juli

    Jeetje… wat zal dat idd zwaar geweest zijn. Ik voel gewoon je wanhoop hem hier achter te laten. Poeh…..😒😒😒

  • Leonie
    Geplaatst op 20:20h, 24 juli

    Wat was het mooi en bijzonder, maar oh zo verdrietig πŸ’”

  • Arinka
    Geplaatst op 20:49h, 24 juli

    πŸ’™

  • Tante Elselien
    Geplaatst op 20:51h, 24 juli

    Dag lieve Jayme met je sterke ouders πŸ˜˜β˜€οΈ

  • Sertap
    Geplaatst op 20:52h, 24 juli

    Ik moet er elke keer om huilen. Wat een gemis. Wat een verdriet. Wat een bijzonder mooie mama en Jayme.

  • Sonja
    Geplaatst op 20:59h, 24 juli

    Wat word alles mooi geschreven, ik voel het gewoon binnenkomen het verdriet. Vreselijk om je kind te verliezen πŸ’”πŸ˜₯

  • Jaleesa
    Geplaatst op 21:13h, 24 juli

    Ik wou dat ik Jayme had leren kennen. Het was uit al je verhalen te lezen zn uniek mannetje. Door jou verhalen houd je hem hier lieverd en heb ik toch het idee dat ik hem leer kennen. Zettumop meis, vecht door als een leeuwin voor Jayme!

    Liefs xxxx

  • Ingrid van Kessel
    Geplaatst op 21:33h, 24 juli

    Wat n rauwe pijn

  • Fokaline
    Geplaatst op 21:33h, 24 juli

    Het was prachtig maar voor verdrietig dat dit al op en veel te jonge leeftijd moest plaats vinden. Hier zijn eigenlijk geen woorden voor. Wat schrijf je he allemaal bewonderenswaardig op. Hoop dat dit je een beetje sterkt bij dit gemis.

  • Rianne
    Geplaatst op 21:42h, 24 juli

    Wat lieve sterke leeuwin ben jij❀️

  • Cindy Pouw
    Geplaatst op 22:52h, 24 juli

    πŸ’™πŸ’™πŸ’™πŸ’™πŸ’™πŸ’™

  • M
    Geplaatst op 23:11h, 24 juli

    πŸ’™πŸ’™ zo verdrietig maar wat ben jij sterk!

  • Else
    Geplaatst op 20:05h, 25 juli

    Poeh hé die komt keihard binnen 😒
    Dit zou toch niet mogen hè je kindje voorgoed gedag moeten zeggen.

  • Janet Koers
    Geplaatst op 10:03h, 27 juli

    Wat een onmenselijk verdriet… Je beschrijft het zo mooi en zo krachtig, zo krachtig als een leeuw… ❀️

  • Karin
    Geplaatst op 18:32h, 27 juli

    πŸ’™

Geef een reactie