26 jun Het Verhaal – deel 1
Maandagochtend 19 juni 2023. Het is al half zeven en ik vind heerlijk dat ik ein-de-lijk een keer wat langer heb kunnen slapen. Naast me liggen Jeffrey en Jonna ook nog in dromenland en ik besluit om heel stil uit bed te kruipen en naar beneden te gaan. Zodra ik rechtop zit, loopt er iets langs mijn benen naar beneden. Zou het nu beginnen? Komt baby Gaja er aan?
Ik kijk en zie helderrood bloed. Meteen gaat ons actie-brein in werking, iets dat we in de jaren met Jayme hebben geleerd. Handelen. En dus roep ik dat Jeffrey Ellen moet bellen en ondertussen handdoeken moet pakken. Onze verloskundige komt er meteen aan. Het bloeden lijkt niet echt aan te houden, het was meer een golfje. Maar wel echt bloed en geen vruchtwater.
Terwijl Ellen onderweg is, helpt Jeffrey mij de douche in. Ik wil mijn benen afspoelen zodat ik zie wat er nog aan nieuw bloed is. Het lijkt echt mee te vallen. Jeffrey pakt schone kleren voor me en kraamverband. Ik sta mezelf ondertussen af te drogen op een kraammatje dat gelukkig helemaal wit blijft. Wat een opluchting, ook dat ik baby Gaja nog gewoon voel bewegen.
Nog geen kwartier nadat we Ellen belden, staat ze in onze badkamer. Toch maar even op het bed gaan liggen. Jonna ligt nog steeds te slapen, maar wordt wakker van de reuring. Hij ziet het bloed en hij ziet mij en zegt “Beetje gek.” Ik moet er gewoon om lachen, ondanks de hele situatie. Ik voel me ook gewoon rustig en vol vertrouwen.
Onze verloskundige hoort een stabiele hartslag van baby Gaja en wil even kijken of ik al ontsluiting heb. Dit blijkt een paar centimeter te zijn, maar ik heb geen weeën. Ze stuurt ons door naar het ziekenhuis om even aan de CTG te gaan en te controleren of baby Gaja het nog naar zijn zin heeft in mijn buik. Zelf vind ik dit ook wel een prettig idee.
We lopen naar beneden en ik zeg Ellen, mijn moeder en Jonna gedag. “Tot zo lieverd, we zijn zo weer terug.” Op dat moment denken we allemaal dat we binnen een paar uur weer thuis zullen zijn. En hoe zou het ook anders kunnen?
Om half acht lig in aan de CTG in het ziekenhuis. Gek dat het pas een uur geleden is dat ik thuis wakker werd en de dag begon met al deze heisa. Gelukkig lijkt alles mee te vallen. Baby Gaja heeft een stabiele hartslag, al is het iets lager dan gewenst. Maar heel eerlijk weet niemand of dit komt doordat ik op mijn rug lig of dat dit ‘gewoon’ zijn hartslag is. We moeten het half uur even afwachten.
Ondertussen wordt het bloed onderzocht en dit blijkt gelukkig mijn bloed te zijn en niet van baby Gaja. Ze willen voor de zekerheid nog wat inwendige onderzoeken doen, maar zoals het er nu uitziet kunnen we daarna naar huis toe. Tijdens de echo is niets bijzonders te zien en het inwendig onderzoek vertelt dat ik iets meer ontsluiting heb dan vanmorgen.
Terug in de kamer lig ik weer aan de CTG. Baby Gaja’s hartslag lijkt nu weer wat hoger dan vanmorgen en als ik op mijn zij lig, is het verschil ook duidelijk te merken. Wel geeft de arts aan dat dit ook kan betekenen dat baby Gaja aan het compenseren is, maar de CTG laat niet zien dat hij het moeilijk heeft.
Dan voel ik ineens weer een golf tussen mijn benen en we drukken op de rode knop. Weer bloed. En nu duidelijk ook een dipje op de CTG. Geen heftige dip en baby Gaja is meteen weer stabiel, maar wel een dipje. De arts geeft aan dat ze een keizersnede gaan doen, maar dat het geen code rood is. Ze willen baby Gaja alleen geen gewone bevalling door laten maken.
Ik ben het hier helemaal mee eens en ben vol vertrouwen. We krijgen baby Gaja straks gewoon te zien! Hoe bijzonder is dat. We willen eerst iedereen op de hoogte brengen, maar de artsen geven aan dat we dat beter na de keizersnede kunnen doen. Anders zal iedereen zich alleen maar zorgen gaan maken straks omdat het toch een beetje onverwacht is.
Ik lig nog steeds aan de CTG en alles is stabiel. Het bloeden is weer gestopt en meer dan een klein golfje was het niet. De OK wordt geboekt en ik krijg een infuus. Omdat alles goed gaat met baby Gaja, kan ik gewoon een ruggenprik krijgen en de geboorte dus bewust meemaken. Hoe bijzonder is dat! Hoewel het allemaal een beetje onverwacht en best spannend is, kijk ik er stiekem enorm naar uit.
Nog even en dan hebben we baby Gaja in onze armen…
Cindy Pouw
Geplaatst op 07:38h, 26 juni❤️
Laila
Geplaatst op 07:42h, 26 juni😢🩵💙Dwars door mijn ziel…
Marjan
Geplaatst op 07:45h, 26 juni❤️
Karin
Geplaatst op 07:50h, 26 juni💙
Ik weet gewoon niet wat ik wil zeggen. Zo heftig vind ik het voor jullie.
Shari Mulder
Geplaatst op 08:01h, 26 juni❤️
Marlou steijns
Geplaatst op 08:04h, 26 juniPff heftig om te lezen omdat het me zo bekend voor komt.meerdere bloedingen gehad tijdens mijn 2e zwangerschap.niks aan de hand.baby deed het goed.geen idee wat het kon zijn.Mijn zoon is wel gezond geboren.En na de geboorte bleek dat hij in het begin een broertje had in mijn buik.Vanaf dag 1 van mijn zwangerschap zei mijn gevoel dat ook maar op de eerste echo met 12 weken was maar 1 kindje te zien.
Ik was er kapot van ondanks dat het schijnbaar al heel vroeg in de zwangerschap is fout gegaan.Mijn zoon heeft altijd een speciaal karakter gehad en nog steeds en na het lezen van het boek drama in de moederschoot snap ik waarom.
Ik kan me helemaal niet voorstellen hoeveel verdriet dit jullie wel niet moet geven. 2 kindjes verliezen die je gekend,vastgehouden hebt,geknuffeld hebt en onwijs veel van houd .
Ik denk aan jullie❤️❤️❤️❤️❤️
Marjon
Geplaatst op 08:06h, 26 juni❤️
Fieke Wijnen
Geplaatst op 08:14h, 26 juni💔💔💔 Ik leef zó met jullie mee. Vreselijk moeilijk, lijkt me, om dit nu zo bewust weer op te schrijven. En dat terwijl het verlies nog heel vers is.
Tante Elselien
Geplaatst op 08:18h, 26 juniJeetje mineetje wat n verhaal tot nu toe.
claudia smeets
Geplaatst op 08:18h, 26 juniKippevel met de gedachte wat er hierna gebeurd is……veel liefs! ❤
Truushamstra
Geplaatst op 08:24h, 26 juniPpfff ik kan het bijna niet lezen…zo verdrietig
Astrid
Geplaatst op 08:41h, 26 juni1000 ❤️❤️ en oneindig veel liefde en kracht voor jullie
Angelique
Geplaatst op 09:05h, 26 juni❤️
Saskia
Geplaatst op 09:09h, 26 juni❤️
Wil le Clercq
Geplaatst op 09:47h, 26 juniWat herken ik jullie gevoel van vertrouwen… Zelfs als je achteraf beseft dat het eigenlijk niet goed was…
Voel zó mee…💕
Suus
Geplaatst op 10:00h, 26 juniIk lees je ❤️
Gina Agus
Geplaatst op 10:01h, 26 juni❤️
Jelly
Geplaatst op 10:21h, 26 juni❤️❤️
Diana
Geplaatst op 10:23h, 26 juniO Arwen…. we weten allemaal hoe dit af gaat lopen, wat knap dat je dit met ons deelt…..
gerda
Geplaatst op 10:36h, 26 juniHeel veel sterkte voor jou en gezin verschrikkelijk wat er gebeurt is
Ik weet hoe pijn het doet
Heb ook mijn dochtertje verloren
Tijdens de zwangerschap mooi dat je het kan schrijven maar wat een verdriet leef zo mee met jullie dikke knuffel van een oma van 3
Isabelle PluimMentz
Geplaatst op 10:41h, 26 juni❤️❤️ jeetje echt…. Geen woorden…
Brigitte
Geplaatst op 12:16h, 26 juni❤️❤️
Esther
Geplaatst op 12:38h, 26 juni🩵💙🩵
Leonie van der Meer
Geplaatst op 12:45h, 26 juni💛💛💛 baby Gaja
Ellen
Geplaatst op 13:16h, 26 juni❤️
Ingrid van Kessel
Geplaatst op 13:35h, 26 juniIk stuur jullie oneindig veel kracht…..
Hannie Boer
Geplaatst op 14:36h, 26 juni❤
Marleen
Geplaatst op 18:07h, 26 juni💙
Erica Smits
Geplaatst op 18:51h, 26 juniKnap dat dit zo opschrijft!!
Aariejo Hooijman
Geplaatst op 20:15h, 26 juniLeef ontzettend met jullie mee.
Wens jullie samen heel veel kracht en liefde toe.
Zo verdrietig dat de wereld zo oneerlijk is verdeeld.