28 jun Het Verhaal – deel 6

Nog geen twaalf uur na de geboorte van baby Gaja, nemen we alweer afscheid van hem. Het is onwerkelijk. Er is in één enkele dag te veel gebeurd om te bevatten. Hoe kan je dit sowieso verwerken? Nog diezelfde ochtend was ik wakker geworden met een baby in mijn buik. En nu had ik de liefste baby Gaja in mijn armen en was hij er niet meer.

Jeffrey kiest de mooiste kleertjes voor Gaja uit. Helaas kan ik niet helpen met hem wassen en aankleden, maar we hebben twee geweldige verpleegkundigen die Jeffrey met alles helpen. Het is zo bizar om te zien dat we al die eerste dingen doen met een kindje dat er al niet meer is. Het luiertje verschonen, de sokjes aan de kleine voetjes, het mutsje over de zachte haartjes.

Als baby Gaja helemaal is aangekleed, krijg ik hem weer in mijn armen. De allermooiste baby. Onze allerliefste baby Gaja. Wat een verdriet. Wat is dit pijnlijk. Meteen zit ik met een songtekst in mijn hoofd, zoals ik zo vaak heb op momenten die achteraf zo bepalend zijn… “Nobody said it was easy. It’s such a shame for us to part. Nobody said it was easy. No one ever said it would be this hard. Please take me back to the start.”

We leggen Gaja in een klein mandje neer en dan worden we opgehaald om terug te gaan naar onze eigen afdeling. We laten baby Gaja achter. Ik kan het niet aan om hem mee te nemen naar onze kamer. Ik kan me niet weer hechten aan een kindje dat er al niet meer is. Hoe moeilijk ik het ook vind om hem achter te laten. Ik weet dat hij al weg is. Hij is bij Jayme in het licht.

De nacht die volgt gaat als een waas voorbij. Ik herbeleef alles wat er die dag is gebeurd. Soms lijkt het alsof ik uren heb geslapen, maar zie ik op de klok dat er maar vijf minuten voorbij zijn gegaan. Ik ben heel dankbaar als het eindelijk vijf uur is en het zonlicht doorbreekt. Ik vraag de verpleegkundige om koffie en appelsap en besluit dat ik niet meer ga proberen om nog te kunnen slapen.

Ik scroll door geboortekaartjes en rouwkaartje heen. En zoek een plek waar we afscheid van Gaja kunnen nemen. Ik wil iets kleins, zoals baby Gaja ook zo klein was. Een plek waar we geen herinneringen hebben en het liefste niet te ver van het ziekenhuis vandaag. Al snel vind ik het allerliefste kaartje wat er is. En ook de allermooiste plek om samen afscheid te nemen. En een mandje, zo’n mooi mandje.

Helder en vrolijk, als een klein zonnetje. Zoals baby Gaja ons leven weer licht gaf toen het duister om ons heen trok.