28 jun Hoe kan dat nou? – deel 1

Het is 1 mei 2022 en we zijn in de Kindervallei in Valkenburg. Voordat we straks naar huis gaan, besluiten we nog een mooie wandeling te maken. We rijden naar een dorpje toe en parkeren de auto naast een weiland. We maken een prachtige wandeling over hobbelige paden. Je doet het zo goed Jayme! We komen honden tegen en zien allemaal vogels. Limburg is werkelijk prachtig.

Als we langzaamaan de heuvel weer oplopen, komen we een buitengym tegen. Papa en ik gaan om de beurt over de toestellen heen. En zelfs oma Angie klimt over het klimrek. We hebben een lol en moeten zo hard lachen! Bovenaan de heuvel gaan we wat eten en drinken. Jij wil alles vasthouden en appelsap proeven. We vinden het een beetje spannend, maar je mag het wel. Je wil zo graag meedoen.

Het is maandag 2 mei en we zijn weer thuis. In de ochtend maken we een mooie wandeling over het landgoed bij ons in de buurt. Op de terugweg besluiten we dat we met de tram naar het centraal station gaan om treinen te bekijken. We nemen genoeg eten en drinken mee en ook de hoestmachine. De vorige keer dat we met de trein wilden, hadden we die echt nodig. Natuurlijk hopen we dat het allemaal voor niets is, maar we zijn graag voorbereid.

In de tram kijk je je ogen uit. Als hij gaat rijden vind je het wel een beetje spannend, maar zodra we op gang zijn heb je een grote lach op je gezicht. We stoppen bij elke halte, de deuren gaan open en daarna weer dicht. Instappen! Uitstappen! Dan zijn we op het centraal station. Wat zijn er veel treinen! Nadat we even rondgelopen hebben, vragen we of je misschien in een trein wilt kijken.

We stappen in de stoptrein en rijden één halte mee. Wat vind je het spannend! Maar ook zo ontzettend leuk! Terwijl de trein gaat rijden zien we ook nog andere treinen rijden. Het is echt een heel bijzonder uitje. Voor jou, maar ook voor je broertje Jonna en voor ons. We beseffen heel erg goed dat de normale dingen voor anderen, voor ons heel speciaal zijn. En we zijn zo dankbaar dat we dit met jou mogen meemaken.

Dinsdag 3 mei. Vandaag komt je nieuwe rolstoel! Hij is echt prachtig! Je vind het allemaal wel spannend en we doen de kap even op. Zo kun je toch even in de rolstoel zitten. Na een paar minuten geef je zelf heel goed aan dat je weer op de bank wilt. Af! Af! Op de bank! Ik ben zo trots op je dat je zo goed kunt vertellen wat jij wilt. Laat je maar horen hoor lieve Jayme. Jij bent de baas!

Het is donderdag 5 mei en we gaan naar Avifauna toe. Jij, papa  en ik. Even een uitje met zijn drietjes. We parkeren onze auto vlak naast de ingang op een rolstoelplek. Over een paar weken gaan we zulke uitjes doen met de bus. Gek! Dan hebben we onze auto niet meer. Heel gek! Ik hoor het je gewoon zeggen. Voor jou hoeft het allemaal niet echt. Jij bent tevreden met wat je hebt. De kinderwagen en onze auto. Je bent zo’n tevreden mens.

Drie dagen later gaan we met moederdag naar Spijkenisse toe, naar opa en oma. We zitten met z’n allen in de tuin. Je wilt je kap zelfs af en dat gaat hartstikke goed. Je wilt een grote banaan vasthouden. Een hele grote. De banaan moet helemaal mee in de auto naar huis. We weten natuurlijk allemaal hoe die er uitziet als we na een uur vasthouden eindelijk thuiskomen. Maar het is allemaal goed.

Het is 12 mei en we hebben vandaag bezoek van Studio Piraat. Ze komen samen met ons praten over het geweldige plan dat we hebben. Het Huis van Jayme, waar werelden samen komen. Ik kan niet wachten tot het over een jaar of wat eindelijk zo ver is. Ik zie ons allemaal voor me op een prachtige plek. Zo groen en wijds en met ruimte voor ons allemaal. Onze toekomstdroom met jou en je broertje Jonna. Het wordt geweldig.