11 jul Hoe kan dat nou? – deel 11

Het is 15 juni en we hebben een verschrikkelijke ochtend achter de rug. Na heel wat gedoe is je medicatie eindelijk opgehoogd tot boven het maximum. Je hebt zelfs een tweede infuusje gekregen omdat er maar een maximum hoeveelheid door het infuus mag. Wat een waanzin. Deze dag is de meest verschrikkelijke dag uit mijn leven.

Je krijgt nu zoveel medicatie dat je misschien helemaal niet meer wakker wordt. En tegelijkertijd blijf je zo hard werken. Hoe kan dat nou? Hebben we wel de goede keuze gemaakt? Wil je toch wel door blijven vechten? Je hebt het zo zwaar maar je geeft je niet over. Het is verschrikkelijk. Het moment dat je voelt dat het niet goed gaat en dat dat dan nog dagen kan duren. Wat een gedoe.

Op een gegeven moment ben ik alleen met papa en tante Var boven. We willen eigenlijk even alleen met jou zijn, maar tante Var voelt gewoon goed om erbij te hebben. We liggen naast je in het grote bed en houden je vast. Werden we maar wakker uit deze nachtmerrie. Ik zou er alles voor over hebben om jou stem nog één keer te horen. Om je nog één keer grapjes te horen maken. Nog één keer.

Ineens doe je je ogen open en begin je te mompelen. Je wilt de dieren om mee te spelen. Tante Var rent meteen naar beneden om de bak met plastic dieren te halen. Ik kan het niet geloven! Zou het dan toch allemaal goedkomen? We genieten enorm van het moment dat we met jou alleen hebben. Gewoon even zonder alles en iedereen erbij. Gewoon met jou, lieve Jayme.

De verpleegkundigen horen jouw gebrabbel en komen vol verbazing naar boven toe. Met de hoeveelheid medicatie die jij krijgt zou je eigenlijk niet wakker moeten kunnen worden. Maar jij verbaasd iedereen weer! Het is echt ongelooflijk! We besluiten de medicatie niet verder op te hogen en te kijken hoe de middag en de avond verder verlopen.

Ik ben zo enthousiast dat ik besluit met ome Joshua in de auto te stappen en naar de speelgoedwinkel te rijden. We kopen alle plastic dieren die jij nog niet hebt. Wat ben je er blij mee! En wat ben ik blij dat ik dit kan doen voor jou. Dat ik gewoon de deur uit durf te gaan omdat ik weet dat jij er straks gewoon nog bent. Alles komt gewoon goed. Alles komt helemaal goed.