12 jul Hoe kan dat nou? – deel 12

Het is donderdag 16 juni en ik word voor het eerst sinds dagen enigszins opgewekt wakker. Jij, papa en Jonna liggen nog heerlijk te slapen. Ik kijk naar hoe jij rustig in je bedje lig en krijg ineens een hele rare gedachte. Wat als je ineens niet meer wakker wordt? Zou dat kunnen?

Op dat moment doe je je ogen open en zeg je: ‘Wakker geworden. Omdraaien!’. Ik kan niet stoppen met glimlachen. Je wilt de gordijnen open en zegt dat je naar beneden wilt. Naar beneden! Ik weet niet wat me overkomt! Wat heb je ons laten schrikken de afgelopen dagen. Zou het nou toch allemaal gewoon weer goed komen?

Samen met papa en tante Var gaan we jou helemaal opfrissen. Je krijgt schone kleertjes aan en we kammen je haren. Je hebt dezelfde kleur T-shirt aan als papa en het staat je geweldig! De hoestmachine is te veel voor je, maar ik ben blij dat we je wel even hebben kunnen wassen. De rest komt wel.

Om acht uur komen de verpleegkundigen van de kinderthuiszorg. Zij zijn ook verbaasd hoe goed het met je gaat. Je vertelt precies wat je allemaal wilt. Er moeten boekjes gelezen worden en ik moet weg. ‘Mama weg.’ zeg je, en ik moet daar stiekem zo om lachen. Het is zo fijn je bijdehante stem te horen. Het is zo ontzettend fijn om jou te zien en te horen.

Na overleg met de artsen wordt er besloten dat we de medicatie mogen afbouwen. Dat betekent dat we nu heel langzaamaan minder medicijnen gaan geven en dan gaan kijken hoe je daar op reageert. Dit is echt geweldig! Ik heb ineens zoveel hoop. Het moet gewoon goedkomen. Alles komt goed.

Je speelt boven met alle plastic dieren. Je wilt ze allemaal rechtop hebben. ‘Rechtop!’ zeg je. En dat doen we. En als alle dieren rechtop staan zeg je dat je nu alle dieren hebt gezien. Je wilt alleen de hamster nog vasthouden. Het duurt even voordat we je begrijpen, want je praat wat lastig door de medicatie en het is eigenlijk geen hamster maar een bever. Maar uiteindelijk vinden we hem.

Aan het einde van de ochtend wil je naar beneden. Je wilt écht naar beneden. Ik kijk de verpleegkundigen aan en samen besluiten we dat we je gaan verplaatsen. We gaan met je naar beneden! Ik til je op en loop met je de trap af. Daar leg ik je heerlijk op je eigen schapenvachtje op de bank. Jouw plekje.