23 dec Misschien

Misschien weet je niet of je het moet doen, omdat het misschien voor ons te moeilijk is. Of is het dat voor jou? Omdat je zelf ook niet weet hoe het precies zit. Omdat verlies gewoon een te groot onderwerp is.

Misschien is het makkelijker om het niet te doen, dan om iets te doen wat niet goed is. Want dat kan je niet meer terug draaien. En iets niet doen is gewoon niets. Net zoals de leegte die er nu om ons heen is.

Misschien ben je bang om ons pijn te doen, om het verdriet weer op te halen. Om juist te benadrukken dat er iets mist. Er een constante leegte en pijn en verdriet is. En dat wil je niet. Je wilt ons geen pijn doen.

Misschien hoop je dat het genoeg is als je gewoon vertelt dat je aan ons denkt. Omdat we zo’n moeilijk jaar achter de rug hebben. En het deze dagen extra moeilijk voor ons zal zijn. Zo zonder hem hier bij ons.

Misschien kan je je niet indenken wat voor een verdriet en pijn het zal zijn. En als je dat wel doet, dan wil je ons vertellen dat het verschrikkelijk is. Dat je met ons meeleeft. Er voor ons bent. Nu en altijd.

Maar weet je wat ons echt raakt? Dat wij weten dat jij aan hem denkt. Dat hij in jouw gedachten is. Er nog steeds is, ook al is hij niet meer fysiek bij ons. Juist dat is wat wij echt nodig hebben. Wat ik nodig heb.

Weet je wat mij echt raakt? Dat ik zijn naam geschreven zie staan. Dat hij nog steeds onderdeel is van ons. Van het leven hier. Van iedereen. Van ons allemaal. Door zijn naam mag hij nog bestaan.

Je raakt mij door je berichtje waarin je zegt dat hij altijd in je gedachten is, maar tijdens deze dagen extra veel. Dat je zijn naam uitspreekt alsof hij nog hier bij ons in de kamer is. Dat raakt me enorm.

Je raakt me door over hem te praten met een lach en een traan. Omdat beide naast elkaar mogen bestaan. Het verdriet van hem hier bij ons missen. De herinneringen van hem hier bij ons hebben. Samen lachen en samen huilen.

Je raakt me door zijn naam op te schrijven. Door zijn naam uit te spreken. Door zijn naam te dromen en te denken. Zijn naam is voor ons alles. Zijn naam is wat ons raakt. Zijn naam is het bewijs dat hij bestaat. In onze gedachten en waar dan ook.

Misschien weet je niet wat je moet zeggen. En dat is oké. Maar weet dat van al die dingen die je wel en niet kunt zeggen, er één ding is dat altijd gehoord wil worden. Hun naam. Noem hun naam. Noem hun naam en ze bestaan.